de katjes van de Leeuw

Gisteren konden de bezoekers bij Paul de Leeuw een katje uitzoeken .Tien, vijftien mensen zag je, stapelgelukkig met hun poesje .Kinderen nog, of volwassenen, een enkele vrouw .Geen gegraai, geen hebberigheid, geen elkaar-opzijgeduw,geen triomfantelijke 'IK HEB EEN KAT GEWONNEN ' koppen .Tien of vijftien heel ernstige mensen in de herrie-studio, stuk voor stuk niet meer op de wereld van net. Nee, ze waren totaal geconcenteerd op hun jonge dier en de verantwoordelijkheid die daar bij hoorde ; een jochie van negen die zijn katje heel voorzichtig vasthield alsof hij het nooit meer zou loslaten, een volwassen man waar je een kanon naast kon afschieten, hij had het niet gehoord, iemand zachtjes in tranen .Er was geen televisie, geen PauldeLeeuw, waren er geen vrienden of vaders en moeders, er was voor hun alleen nieuw leven .

En ze hielden het in hun handen .

Zo moet mijn wereld er vaker uit zien .